Μες στις φλέβες κυλά
σαν ριπή ένα χάδι
των ματιών σου σημάδι
της καρδιάς μου θηλιά.

Ως το τέρμα της Γης
σ΄ αγαπώ, δεν σε φτάνω
σ΄ ένα σύννεφο πάνω
έχω μάθει πως ζεις.

Τα δικά σου φτερά
έχουν γίνει για μένα
κάποια βήματα ξένα,
μ΄ οδηγούν πουθενά.

Σαν σταγόνα βροχής
κάθε λέξη σου μοιάζει
που χτυπά στο περβάζι
πριν "αντίο" μου πεις.

Τόσο μακριά, πικρό το ταξίδι
τόσο κοντά, μα σε έχασα ήδη
πόσο μου λείπεις, δεν μπορώ......
να φανταστώ την άδεια αγκαλιά σου
να ξεχαστώ μακριά απ΄ τα φιλιά σου
είναι γραμμένο να περιμένω, να μη ζω.