Ποια ήταν η πρώτη αφορμή που σας έφερε πιο κοντά στη μουσική και πότε θυμάστε να έγινε αυτό;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολούμαι με τη μουσική. Δεν υπήρξε κάποια συγκεκριμένη αφορμή που να με κράτησε κοντά της. Άλλωστε δεν είχα καμιά ανάγκη από αφορμές για να είμαι κοντά σε αυτό που αγάπησα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου.
Ποια ήταν τα βασικά μουσικά σας ακούσματα και πόσο αισθάνεστε ότι επηρέασαν την πορεία σας ως δημιουργό;
Ποιος είναι ο κυρίαρχος στόχος σας όταν δημιουργείτε μουσικά έργα;
Tο νεότερο έργο σας, το Requiem Mediterraneo, έχει έντονες θρησκευτικές επιρροές. Τί σας ενέπνευσε, θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια γι’ αυτό;
Το συγκεκριμένο έργο, που παρουσιάστηκε σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση στη Λυρική Σκηνή Αθηνών τον Μάρτιο έχει πράγματι ένα θέμα, που όπως όλα τα αντίστοιχα requiem ακουμπά τη θρησκεία, αλλά στη δική μου περίπτωση από μια τελείως διαφορετική θεώρηση. Δεν με αφορά και δεν με απασχόλησε καθόλου η θρησκόληπτη άποψη του φόβου και του τρόμου μπροστά στο θάνατο, αλλά η φιλοσοφική άποψη της αντιμετώπισης του θανάτου, όπως αυτή εκφράστηκε από τον Πλάτωνα και στον Αριστοτέλη, και στη συνέχεια πέρασε στα κείμενα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σχεδόν αυτούσια. Μάλιστα στο εισαγωγικό μου σημείωμα στο έργο το έκανα απόλυτα σαφές και ανέφερα ότι ο Πλάτωνας ήταν ο πρώτος που μίλησε για τον χωρισμό της ψυχής από το σώμα χρησιμοποιώντας μάλιστα τον όρο «απελευθέρωση».Με λίγα λόγια η μετάφραση των κειμένων του Ιωάννη Δαμασκηνού του 7ου αιώνα που χρησιμοποίησα έγινε με γνώμονα τον σεβασμό της φιλοσοφίας που εμπεριέχουν και όχι των θρησκευτικών αντιλήψεων περί θανάτου και δουλικής αντιμετώπισης του Θείου.
Αφορμή για τη δημιουργία του Requiem Mediterraneo ήταν μία ιδέα του Ιταλού μαέστρου Antonello Gotta για τη συγγραφή ενός τέτοιου έργου που θα αντιμετώπιζε την εξόδιο ακολουθία από την θεώρηση της Ανατολικής Μεσογείου τόσο από άποψη κειμένων, όσο και από άποψη μουσικής σύνθεσης.
Γενικότερα, η θρησκεία και η παράδοση σας επηρεάζουν;
Η θρησκεία δεν νομίζω ότι με επηρέασε ποτέ αφού πάντα διατηρούσα και εξακολουθώ να διατηρώ αρκετές έως πολλές επιφυλάξεις, που αφορούν τόσο στη φιλοσοφία της όσο και στην πρακτική της. Πιστεύω ότι η διαχρονική διοίκηση της Εκκλησίας, σε όλα τα δόγματα, έχει κάνει τεράστια λάθη, έως εγκλήματα ενάντια στον πανανθρώπινο πολιτισμό και υπήρξε για γενιές ολόκληρες τροχοπέδη της ανάπτυξης και της προόδου . Σαν άνθρωπος λοιπόν, αν μη τι άλλο, προβληματισμένος δεν θα μπορούσα να δεχθώ άκριτα κανένα δόγμα και καμιά θεωρία, που σκοπό έχει την αγόγγυστη υποταγή του πνεύματος σε καλογερίστικες και οπισθοδρομικές απόψεις.
Όσο αφορά στην παράδοση πράγματι έχω επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό και αυτό ξεχωρίζει σε όλα μου τα έργα, ακόμη και σε εκείνα που ενορχηστρώθηκαν με πιο σύγχρονο τρόπο. Ακόμη και μια επιφανειακή ανάλυση τους αποδεικνύει εύκολα την επίδραση που δέχτηκα από τον απέραντο πλούτο της παραδοσιακής μουσικής μας, πράγμα που άλλωστε με έκανε και ιδιαίτερα περήφανο.Έχετε κάνει πολλές συνεργασίες και πολλές δουλειές στην Ελλάδα, όπως επίσης και εκτός συνόρων. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για την καλλιτεχνική σας παρουσία στο εξωτερικό;
Ποιες διαφορές και ποιες ομοιότητες υπάρχουν μεταξύ της ελληνικής μουσικής σκηνής και της ξένης;
Ας μη κοροϊδευόμαστε!!! Η σχέση μεταξύ τους είναι η σχέση που έχει ο παραγωγός με τον προαγωγό... Στο εξωτερικό το προσόν ενός παραγωγού είναι η άρτια γνώση της μουσικής και του χώρου της, ο καλλιτέχνης έχει το σεβασμό, την προστασία και την αποδοχή. Πάνω από όλα όμως ο καλλιτέχνης ακούγεται. Ότι και να γράψει καλό η κακό. Και αν αξίζει θα βρει τον δρόμο που του ταιριάζει, χωρίς αμφιβολία. Αν όχι, θα του υποδειχθεί να γυρίσει στο σπίτι του και να συνεχίσει τη δουλειά του.
Στην Ελλάδα είμαστε έρμαια κουφών εμπόρων, απαράδεκτων ραδιοφωνικών παραγωγών και νταβατζήδων της κακιάς ώρας που έχουν καπελώσει τους πάντες και τα πάντα και που κατευθύνουν την όποια μουσική με βάσει τα δικά τους άθλια γούστα και του τι μπορεί να κάνει κάθε γλάστρα των μπουζουξίδικων και κάθε ξέκωλο... προκειμένου να ανέβει η ταρίφα της βίζιτας...
Φανταστείτε ότι συνθέτες επιπέδου Μαμαγκάκη, Λεοντή, Μαρκόπουλου, Χάλαρη, Γλέζου και εκατοντάδων άλλων και τραγουδιστές όπως ο Βασίλης Λέκκας, η Μαρία Σουλτάτου, η Καίτη Κουλλιά και πολλοί άλλοι δεν μπορούν να βρουν στέγη σε καμιά εταιρεία και αναγκάζονται να καταφεύγουν σε ανεξάρτητες παραγωγές, χωρίς προώθηση, διανομή, προβολή... Απλά για να υπάρχουν... Έστω και αν δεν τους ακούει κανείς, γιατί και τα κατευθυνόμενα στην πλειοψηφία τους ραδιόφωνα έχουν το playlist η καλύτερα το must list που κατευθύνεται από συμφωνίες που γίνονται κάτω από τα τραπέζια με το μαύρο χρήμα να ρέει. Άσε που όλα τα cd που στέλνονται στα ραδιόφωνα για προβολή καταλήγουν να πουλιούνται στο Μοναστηράκι για 30-40 λεπτά!!!
Με την ευκαιρία:
1. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, μια από τις μεγάλες πληγές της Ελληνικές μουσικής είναι πολλές από τις λεγόμενες μικρές ανεξάρτητες εταιρείες, που καταφεύγουν πολλοί νέοι για να βρουν μια υποτιθέμενη στέγη πληρώνοντας τις παραγωγές τους οι ίδιοι και αγοράζοντας και τους δίσκους που ίδιοι ήδη έχουν πληρώσει!!! Αν αυτό δεν νταβατζιλίκι, τότε η λέξη θα πρέπει να διαγραφεί από το ελληνικό λεξιλόγιο...
2. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, κυρίως, υπεύθυνος για το χάλι που βιώνουμε είναι ο ίδιος ο λαός και κάποτε θα πρέπει να τελειώνει η καραμέλα με την δήθεν καθοδήγηση του από τα .... σκοτεινά κέντρα εξουσίας!!! Κανένας δεν ανάγκασε ένα εκατομμύριο κόσμο να αγοράσει το dvd της Τζούλιας και κανένας δεν ανάγκασε άλλους τόσους και περισσότερους να αγοράσουν τα cd της Θώδη, της Χαράς Βέρρα, της Μπεζεντάκου και κάθε άλλης απίθανης... και μάλιστα σε μεγαλύτερη τιμή από την τιμή της «ΚΑΤΑΧΝΙΑΣ» του Λεοντή, του «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» του Μίκη κ.λπ. που δυστυχώς πωλούνται με τιμές ξεπουλήματος για να αδειάσουν τα ράφια. Κανένας δεν ανάγκασε κανέναν να υφίσταται τον εξευτελισμό του face control από φουσκωτούς επιβήτορες των μπουζουξίδικων, τη στιγμή που συναυλίες ανθρώπων που αγαπούν και στηρίζουν τον πολιτισμό ακυρώνονται από έλλειψη θεατών.
3. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, δεν υπάρχει κανένα βήμα για νέους δημιουργούς που παράγουν πραγματικά υπέροχα πράγματα. Μόνο κάτι περιθωριακά μπαράκια που ο κάθε καλλιτέχνης μαζεύει το σόι του και τους φίλους του για να γεμίσει το μαγαζί και να πάρει 50 ευρώ στην καλύτερη...
Ποια συνεργασία με Έλληνα καλλιτέχνη θα σας μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό και γιατί;
Φαίνεται ότι η μουσική νίκησε την νομική. Ήταν δύσκολη απόφαση για εσάς να αφήσετε τη δικηγορία για χάρη της μουσικής;
Ποια θεωρείτε ότι είναι, στη μέχρι τώρα πορεία σας, η σημαντικότερη στιγμή σας;
Οι συναυλίες μου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τον Μπάμπη Στόκα, τη Μαρία Σουλτάτου, την Καλλιόπη Βέττα τον μεγάλο Φράνκο Σιμόνε και τη διεύθυνση του Αντονέλο Γκότα και του Μιχάλη Πατσέα, όπου παρουσιάσαμε το ορατόριο «ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ» και ανθολογία από άλλα έργα μου και στην Λυρική Σκηνή Αθηνών με την Καλλιόπη Βέττα, τον Βασίλη Λέκκα την Αναστασία Ζαννή, την Αντζέλικα Καρτς, την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ και διεύθυνση του Ανδρέα Πυλαρινού όπου παρουσιάσαμε το Requiem Mediterraneo.
Έχετε πετύχει το μεγαλύτερο σας όνειρο ως δημιουργός; Αν όχι, ποιο είναι αυτό;
Διαβλέπετε θετική ή αρνητική την μελλοντική πορεία της ελληνικής μουσικής;
Δυστυχώς όπως έχουν τα πράγματα δεν φαίνεται να υπάρχει καμιά ελπίδα για βελτίωση των πραγμάτων. Να σημειωθεί ότι οι μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες έχουν μετατραπεί σε εταιρείες μάνατζμεντ των καλλιτεχνών του ρόστερ τους, αφού οι πωλήσεις τους έχουν φθάσει στα χαμηλότερα σημεία εδώ και δεκαετίες και η οικονομική τους πορεία είναι μη αναστρέψιμη,
Επίσης δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι έχουν συγκεντρωθεί στα χέρια μιας μόνο εταιρείας οι κατάλογοι όλων των εταιρειών, που επί χρόνια διαχειρίστηκαν την Ελληνική μουσική και η σημερινή εκμετάλλευση τους είναι αν μη τι άλλο αντίθετη με κάθε κανόνα υγιούς ανταγωνισμού και δεοντολογίας, αφού μέσα από εκατοντάδες έντυπα πλημμυρίζουν την αγορά με εκατομμύρια cd καταβάλλοντας ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ στους δημιουργούς και συγκεκριμένα 2-3 λεπτά ανά δίσκο στην καλύτερη περίπτωση και μάλιστα χωρίς την άδεια η την συναίνεση τους, αφού δεν τους ρωτάει κανείς. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι δημιουργοί όπως ο Χρήστος Λεοντής, ο Χριστόδουλος Χάλαρης και ο Γιάννης Γλέζος που αντέδρασαν άμεσα και δικαστικά ανάγκασαν μεγάλη εφημερίδα να αποσύρει πάνω από διακόσιες χιλιάδες δίσκους που ήθελε να κυκλοφορήσει χωρίς την άδεια τους. Για να τελειώνουμε αν δεν απαγορευτεί ήδεν μπουν κανόνες σε αυτή την κατάσταση η δισκογραφία όχι μόνο δεν έχει ελπίδα θετικής πορείας, αλλά δεν έχει και λόγο ύπαρξης.
Πιστεύετε ότι το διαδίκτυο λειτουργεί θετικά ή αρνητικά για την μουσική;
Το θέμα είναι τεράστιο και ακόμα δεν έχει διαπιστωθεί αν πραγματικά καταστρέφει ή αν μπορεί να προσφέρει απίστευτα αποτελέσματα. Σίγουρα είναι ένα τεράστιο εργαλείο, που ακόμα δεν έχουμε μάθει τη χρήση και τις δυνατότητες του. Προς το παρόν πάντως είναι το μοναδικό μέσο για την όποια προβολή αυτών που δεν θα είχαν καμιά άλλη δυνατότητα να επικοινωνήσουν τη δουλειά και τις απόψεις τους και μέσα από αυτό να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο. Ίσως βέβαια αναρωτηθεί κανείς, γιατί έχω αυτή τη θέση επιφύλαξης αφού πολλά γκρούπ έγιναν γνωστά μέσα από διαδίκτυο. Αν σκεφτεί όμως πόσα εκατομμύρια καλλιτέχνες βρίσκονται και προβάλλονται μέσα από αυτό θα δει ότι μάλλον θέμα τύχης είναι το αποτέλεσμα αυτό.
Υπάρχει κρίση στη μουσική;
Η πειρατεία, τελικά, σκότωσε τη μουσική;
Δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε τα πράγματα. Άλλο πράγμα η μουσική και άλλο η δισκογραφία, τη μουσική δεν μπορεί να τη σκοτώσει κανένας και οι δημιουργοί πάντα θα υπάρχουν και θα δημιουργούν. Όσο για την πειρατεία υπήρχε από την εποχή της κασέτας κι όμως η δισκογραφία ευδοκιμούσε και πλούτιζε σε απίστευτο βαθμό τις εταιρείες και όχι μόνο. Τώρα το πως αναπτύχθηκε το φαινόμενο αυτό θα πρέπει να το αναζητήσουν οι ίδιοι που καθόρισαν τις τιμές σε τέτοια επίπεδα ώστε να καλλιεργηθεί το φαινόμενο, επιδιώκοντας ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Έτσι δεν θα πρέπει να λέμε ότι η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική, αλλά τα ταμεία των δισκογραφικών. Θα αναρωτηθεί κανείς: Οι δημιουργοί δεν χάνουν δικαιώματα; ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΑΛΛΑ ΠΌΤΕ ΗΞΕΡΑΝ ΤΟΝ ΑΚΡΙΒΗ ΑΡΙΘΜΟ ΤΩΝ ΠΩΛΗΣΕΩΝ; Πάντα ένα κόκαλο που τους πέταγαν έγλυφαν και τέλος....
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Να επιβιώσω από τσουνάμι ...
Ο αγαπημένος σας μουσικοσυνθέτης;
Ο αγαπημένος σας μουσικοσυνθέτης;
Ο ΜΟΤΣΑΡΤ
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους νέους δημιουργούς του amilla.gr;
Μιά και η μουσική θα αργήσει πολύ να ξαναγίνει μέσο όχι μόνο πλουτισμού αλλά και απλής επιβίωσης έχετε όλη την ευκαιρία να την αγαπήσετε ακόμη περισσότερο και πιο αγνά και να δημιουργήσετε πράγματα που θα αφορούν εσάς και αυτούς που σας αγαπούν και σας καταλαβαίνουν. Αυτό θα είναι και το μεγαλύτερο κέρδος και για σας και για τον πολιτισμό. Και μη ξεχνάτε ότι ο Αριστοτέλης έλεγε πως ο πολιτισμός δεν ήταν ποτέ υπόθεση των πολλών, αλλά των αρίστων !!!
Μπορείτε να γνωρίσετε καλύτερα τον Νίκο Παπακώστα και το έργο του, στην προσωπική του ιστοσελίδα
http://www.nikospapakostas.gr
Παραθέτουμε ενδεικτικά 4 βίντεο με έργα του Νίκου Παπακώστα:
-
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους νέους δημιουργούς του amilla.gr;
Μιά και η μουσική θα αργήσει πολύ να ξαναγίνει μέσο όχι μόνο πλουτισμού αλλά και απλής επιβίωσης έχετε όλη την ευκαιρία να την αγαπήσετε ακόμη περισσότερο και πιο αγνά και να δημιουργήσετε πράγματα που θα αφορούν εσάς και αυτούς που σας αγαπούν και σας καταλαβαίνουν. Αυτό θα είναι και το μεγαλύτερο κέρδος και για σας και για τον πολιτισμό. Και μη ξεχνάτε ότι ο Αριστοτέλης έλεγε πως ο πολιτισμός δεν ήταν ποτέ υπόθεση των πολλών, αλλά των αρίστων !!!
Μπορείτε να γνωρίσετε καλύτερα τον Νίκο Παπακώστα και το έργο του, στην προσωπική του ιστοσελίδα
http://www.nikospapakostas.gr
Παραθέτουμε ενδεικτικά 4 βίντεο με έργα του Νίκου Παπακώστα:
-