Κομμάτια από κοράλλια στο βυθό πια θα μαζέψω σπίτι για να χτίσωσαν τις γοργόνες σαν ψάρι θα χαθώμέσα σε φύκια στις σπηλιές θα ζήσω. Να μην θυμάμαι να μην νοσταλγώκήπους και σπίτια της στεριάς και ήλιουςνα μην φοβάμαι να μην κουβαλώπροδότες αγάπες δήθεν φίλους. Θα κλείσω σε κοχύλια την φωνήσαν τις σειρίνες θα μάθω να μιλάωτους πόνους μου θα σφαλίσω στη σιγήκαι ουρλιαχτό τον ήχο μου θα κάνω. Να μην υπάρχω σαν άνθρωπος στη γήτους καρχαρίες της στεριάς μην αντικρίσωστην πόρτα να μου κλέβουν το…Δείτε περισσότερα