ΠΑΡΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΟΥΡΑΝΕ,

ΚΑΙ ΚΑΝΤΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ,

ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΜΑΤΩΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ,

ΜΕ ΑΛΛΗΝ ΣΑΝ ΤΟΝ ΕΙΔΑ.



ΠΑΡΕ ΤΟ ΠΟΝΟ ΑΓΕΡΙ ΜΟΥ,

ΜΕ ΠΡΟΔΟΣΕ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΜΟΥ,

ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Μ'ΑΡΝΗΘΗΚΕ,

ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ ΜΕ ΧΤΥΠΗΣΕ..



ΠΑΡΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΟΥΡΑΝΕ,

ΚΑΙ ΣΑΝ ΒΡΟΧΟΥΛΑ ΡΙΞΤΑ,

ΚΑΙ ΣΥ ΓΑΛΑΖΙΕ ΩΚΕΑΝΕ,

ΠΑΡΤΑ ΒΑΘΙΑ ΚΑΙ ΚΡΥΨΤΑ..



ΠΑΡΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΟΥΡΑΝΕ,

ΚΑΝΤΑ ΧΡΥΣΗ ΒΡΟΧΟΥΛΑ,

ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΝΕΙ ΞΑΝΑ ΠΟΤΕ,

ΠΩΣ ΚΛΑΙΕΙ Η ΚΑΡΔΟΥΛΑ..





ΜΕΛΩΠΟΙΗΜΕΝΟ,ΑΠΟ ΗΛΙΑ… Συνέχεια

Πες ουρανέ μου να χαρείς,

εκεί ψηλά που κατοικείς,

πες μου τη βλέπεις?

Βλέπω ανθρώπους που πεινούν,

πολλά παιδιά που δεν γελούν,

βλέπω κακία και ψευτιά,

και όλου του κόσμου τη βρωμιά....

Βλέπω ανθρώπους στα παγκάκια,

ανάπηρους στα καροτσάκια,

νιώθω αηδία,και ντροπή,

μ'αυτά που γίνονται στη γή...

Βλέπω το πόνο, την οργή,

ανθρώπους που είναι συνεργεί,

που δείχνουν τόση αδιαφορία,

και βγάζουνε πολύ…

Συνέχεια

Ψυχορραγεί ο αετός,

κλαίνε τα νυχτοπούλια,

σκοτείνιασε ο ουρανός,

χάθηκε και η πούλια ...



Λαβώθηκε ο αετός,

με του έρωτα τα βέλη,

μια αετίνα αγάπησε,

μα`κείνη δεν τον θέλει ...



Τον ερωτάει το βουνό,

γιατί `ναι λαβωμένος,

κι αυτός του αποκρίθηκε,

πως είν` ερωτευμένος ...



Δακρύζει τότε το βουνό,

κουνάει το κεφάλι,

σαν τούτη τη λαβωματιά,

αχ , δεν υπάρχει άλλη ...



"Αετέ πουλί περήφανο

του… Συνέχεια

Πες ουρανέ μου να χαρείς,

εκεί ψηλά που κατοικείς,

πες μου τη βλέπεις?

Βλέπω ανθρώπους που πεινούν,

πολλά παιδιά που δεν γελούν,

βλέπω κακία και ψευτιά,

και όλου του κόσμου τη βρωμιά....

Βλέπω ανθρώπους στα παγκάκια,

ανάπηρους στα καροτσάκια,

νιώθω αηδία,και ντροπή,

μ'αυτά που γίνονται στη γή...

Βλέπω το πόνο, την οργή,

ανθρώπους που είναι συνεργεί,

που δείχνουν τόση αδιαφορία,

και βγάζουνε πολύ…

Συνέχεια