...νύχτωσε κι έφθασα στο μάτι του κυκλώνα

χιλιάδες μίλια μακριά μου η Βαβυλώνα

στη μέση της φωτιάς και του πολέμου

έχε το νου σου, μη χαθούμε ακριβέ μου...

....

λυσσομανάει ο καιρός κι έξω ερημώνει

ποιος τούχει φταίξει του καιρού και μου θυμώνει

κερνάω τη θύελλα δειλά απ'τη μουσική μου

και μηλαράκι βουτηγμένο στο κρασί μου

......

Βγήκαν κι απόψε τα κορίτσια στο σεργιάνι

αιώνες στροφιλίζονται στα κύματα

πατάω επάνω στα δικά τους βήματα

μια ανάσα από τη Νάπολη ως τη Μάνη

......

Φεύγει, το πούσι να διαλύσει, η φωνή μου

ως τη γαλέρα και τον πειρατή μου

πριν απ'το χαλασμό να του μιλήσει

για τη Μοργκάνα που τον έχει επιθύμήσει

......

Ελα μου, κι έχω μέρος να σε κρύψω

ψηλά στο κάστρο ένα παράθυρο θ' ανοίξω

θα ρίξω σκάλα τα μαλλιά μου για ν'ανέβεις

μια Γενοβέφα που σ'αρέσει να παιδεύεις...