Είχες διαβεί την λεωφόρο ως το χτες μου
ήσουν διαβάτης πιο παλιά στις παρυφές μου
μα ζήλιας άνοιξαν τ’ ασκιά κάποιου Αιόλου
‘χάθεις….ξοπίσω συννεφιά , σκόνη καθόλου.

Δραπέτης έρωτας νυχτιές αλλού ροκάρει,
πως ν’ αμυνθώ, που είναι άδειο το θηκάρι
μες στην αρένα καταχνιά , κι εγώ έχω άγχος…
μα είναι δειλός ο απέναντί μου μονομάχος

Τις προτροπές σου όπου πάω, κι όπου να ‘μαι
για την αγάπη Άγγελέ μου τις θυμάμαι…..
τι λες φιλί μονάχα ένα να σου στάξω
συνήθεια μου είσαι, δεν μπορώ να σε αλλάξω

Ανηφορίζεις τα γιαπιά για να σε ορίσω
στρώσε κουβέρτα, κι εγώ έρχομαι ξοπίσω,
γιαλιά-καρφιά μες στης νυχτιάς την καραμπόλα
όλη την νύχτα φώναζέ μου: « Δώστα μου όλα»

6.11.2010