Στη συντροφιά σου..(Στον πολυαγαπημένο Νίκο Καζαντζάκη)

                                                                   Γέρνω και βυθίζομαι

                                                           στην ομορφιά τούτης της ώρας

                                                                  με χίλια χτυποκάρδια.

                                                                 Αρμενίζει ο λογισμός

                                                              σε χρώματα κ`αρώματα

                                                                τα σωθικά γλυκαίνει.

                                                 Το χώμα της Κρήτης ήφτιαξε το αίμα μου,

                                                                αυτό θέλω να το πιει.

                                                                 Κ`εγίνηκε το θέλημα 

                                                            που πρόσταζε η καρδιά σου.

                                                                      Κι είμαι εδώ,

                                                                       κοντά σου

                                                               στον ιερό τούτο τόπο

                                                  π`αγίασε μ`ένα άγγιγμα το κορμί σου.

                                Αλαφρά αρώματα αναβλύζουν μέσα απ`τα σπλάχνα της γης,

                                                           ακριβή η ανασαιμιά τους

                                                        δηλώνει τη λεπτή παρουσία 

                                                           της λεύτερης ψυχής σου.

                                                     Αξεδίψαστος πάντα ταξιδευτής,

                                             άξιος δουλευτής στης γνώσης το περβόλι

                                                 μ`αντρεία καβαλάρης της ζωής σου.

                                              Ρουφώ κάθε ανάσα τούτης της στιγμής

                                                       αναγαλλιάζω,παρηγορούμε

                                                       και τα καρφιά σφαλίζουνε

                                                        μες στ`ακριβά σου δώρα.

                                                       ΔΕ ΦΟΒΟΥΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.

                                                  Στέκω και θωρώ στο πλάι σου

                                                         τη πλουμισμένη κόρη,

                                                    Ελένη ανθέ του κήπου του

                                                      στολίδι της καρδιάς του

                                                      ψυχών εξαίσιο μεγαλείο.

                                                          Εκείνο το πρωινό

                                                    η κρυφή επικοινωνία σου

                                                  ύψωσε τη ψυχή μου στο φως.

                                         Κι ύστερα σίγουρη μες στην αλήθεια της

                                                         με σταθερά βήματα,

                                                           σ`αποχαιρέτησε.

(Μαριέττα Βασιλάκη)

Copyright© Μαριέττα Βασιλάκη | Νόμος Περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας Άρθρο 8 2557/1997