Είχε στο ώμο του θυμάμαι ένα σακάκι,
που πάντα φόραγε πρωί τις Κυριακές
τσιγάρο άναβε απ’ έξω στο σοκάκι
δουλειές στο πόδι πάντα ευκαιριακές
Μα δεν μας έλειψε ψωμί, ούτε κι αγάπη
γλυκός σαν ήλιος του Αιγαίου στην αυλή
είχε φθαρεί στα πέτα το σακάκι,
μα δεν χρωστούσε σε κανέναν μια δραχμή...
Κι ήρθε στιγμή μέσα απ’ το πλήρωμα του χρόνου
κι έκλεισ’ τα μάτια του στο φως και τη ζωή...
άδειο ναι τώρα το σακάκι απ’ τον ώμο
άδεια κι εμένα στέκει τώρα η ψυχή...
Δεν έχω πάρει από ‘κείνονε παλάτια
δεν είχε βιος να μου αφήσει... “μιαν ευχή”
να ‘χω τον ήλιο του Αιγαίου μέσα στα μάτια
και το σακάκι να φιλάω σαν προσευχή...
Ετικέτες;
Πολύ ιδιαίτερο Σοφία... Με δυο κουβέντες, ένα στίγμα,ενας τρόπος ζωής, περηφάνεια, καλοσύνη, σεβασμός... Μπράβο σου, έτσι απλά.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια... Χαίρομε που σου άρεσε... Προφανώς, έχουμε τις ίδιες αξίες...
100 μέλη
33 μέλη
24 μέλη
Δημιουργήθηκε από τον/την amilla 6 Ιουλ 2010 at 0:27. Τελευταία ενημέρωση: Λάμπρος Νοέ 9, 2010.
Δημιουργήθηκε από τον/την Λάμπρος 23 Δεκ 2010 at 11:51. Τελευταία ενημέρωση: Λάμπρος Δεκ 23, 2010.
© 2014 Created by amilla.