Βαριά η ανάσα περπατάω τα σοκάκια
τρεις το βράδυ μεθυσμένος και ξενύχτης
κάτι πόρνες με κοιτάζουν στα μπαράκια
κοίτα λένε πως κατάντησε ο αλήτης.


μα δεν ξέρουν πως με πνίγουν η ελπίδες
ότι για χρόνια κουβαλάω μια αυταπάτη
στο μυαλό μου πως χαράζουν η λεπίδες
πρέπει να βρω της ζωής το μονοπάτι.


Μένω μόνος και δεν έχω πια εικόνες
το μυαλό μου έχει πάρει άλλη στρέψη
την ζωή μου την φοβίζουν η θαμώνες
και το όπλο με έχει τώρα  σημαδέψει.


Είναι ψέμα πως θα αλλάξουν όλα γύρω
και η ζωή μου τώρα θα μπει σε μια τάξη
στα τριάντα και τα τέσσερα τριγύρω
είναι ώρα για να κάνω καμιά πράξη.