Μια κατάρα χρόνια τον τραβάει

το κορμί του κρατά βασανισμένα
την ψυχή του τώρα δεν πουλάει
και αναμνήσεις σβήνουν όλο ένα.


Βλέπει όνειρα να καίνε την στιγμή του
σε μπουντρούμια ζει τώρα για χρόνια
χάνει δύναμη μα δείχνει την πυγμή του
για ένα ψεύτικο παιχνίδι με τα πιόνια.


Σχοινοβάτης αιωρείται στο σκοτάδι
σε σκοινί μισό κομμένο που βαστάει
παζαρεύει την ψυχή του με τον Άδη
την ζωή του τόσο άδικα σκορπάει.


Και ξυπνάει πάλη νύχτα φοβισμένος
ξανά ακούει να τραντάζετε το χώμα
είναι χρόνια σε κελί παγιδευμένος
κι η ψυχή του αποδράει απ΄το στόμα.