Προχωρώ σε μια άσφαλτο στεγνή
σε κατεύθυνση γνωστή , δίχως καύσιμα.
Κι’ αν βρω καταιγίδα στη στροφή
η καρδιά με οδηγεί ως το διάστημα.
Συγχωρώ τους ανθρώπους που μισώ
και χαρίζω στο Θεό τα παράσημα
Κι’ ας μπορώ , τη σιωπή που με πονά
να πληγώνω φανερά και θανάσιμα.
Κανείς δε με σκέφτηκε, κανένας δε νοιάστηκε
κανένας δε με πίστεψε ποτέ.
Κανένας δε ρώτησε για μένα, δεν άξιζε
κανένας δε μ’ αγάπησε ποτέ.
Περνάω με φόρα και κανείς
στα διόδια φυγής δε προβάλλεται.
Ξεριζώνω φανάρια ενοχής
μιας αγιάτρευτης πληγής που δε πιάνεται.
Νησίδες, με χρώμα της ψυχής
ζωγραφίζω μα κανείς δεν αισθάνεται.
Και γυρνώ μες τους δρόμους αφανής
θύμα είμαι της ζωής που χάνεται.
Κανείς δε με σκέφτηκε, κανένας δε νοιάστηκε
κανένας δε με πίστεψε ποτέ.
Κανένας δε ρώτησε για μένα, δεν άξιζε
κανένας δε μ’ αγάπησε στ’ αλήθεια ποτέ.
Σχόλιο
Νεφέλη μου ... είναι αυτά τα συναισθήματα που όσο κι αν δε θέλεις ,
τα αισθάνεσαι σε δύσκολες στιγμές και πάντα ελπίζω μην είναι αληθινά!
Γιατί τα λόγια της Μαρίας τελικά, κρύβουν μιαν αλήθεια ...
Τι τόθελες και εσύ....πόσες φορες αισθάνθηκα τέτοια συναισθηματα...? πολλές..
Νασαι καλά, καλό σου Σ/Κ
83 μέλη
25 μέλη
20 μέλη
Δεν υπάρχουν γενέθλια σήμερα
Δημιουργήθηκε από τον/την amilla 6 Ιουλ 2010 at 0:27. Τελευταία ενημέρωση: Λάμπρος Νοέ 9, 2010.
Δημιουργήθηκε από τον/την Λάμπρος 23 Δεκ 2010 at 11:51. Τελευταία ενημέρωση: Λάμπρος Δεκ 23, 2010.
Δημιουργήθηκε από τον/την Λάμπρος 18 Ιουν 2010 at 17:03. Τελευταία ενημέρωση: Λάμπρος Νοέ 9, 2010.
© 2012 Created by amilla.
Πρέπει να είστε μέλος του amilla.gr για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του amilla.gr