Άλλη μια μέρα θα περάσει σαν τις άλλες,
ώρες συνόλου, όλες ίδιες, όπως πάντα,
αξίζει μόνο η αφορμή για τις κραιπάλες,
γενέθλια μέρα, περπατώ χρονιές σαράντα.

Άλλη μια μέρα θα περάσει σαν τα τρένα,
να μου θυμίζει ''η ζωή είναι ταξίδι''
άπειρες ώρες, όλες μοιάζουν σαν εμένα,
μικρές μου μνήμες σε ατέλειωτο παιχνιδι.

Άλλη μια μέρα θα περάσει σαν τα λόγια,
παλιές κουβέντες που σιωπούν, έχουν πεθάνει,
λέξεις που κρύφτηκαν στης μνήμης τα υπόγεια,
μα έχουν δύναμη αρκετή να με ξεκάνει.

''Κάνει μια ψύχρα που τρυπάει, μ' αρρωσταίνει''
ακούω απόψε απ' το στόμα του Βασίλη
ένα ταξίδι στη Βικτώρια με πηγαίνει,
μα πάνε χρόνια που έχω κάψει τη Βαστίλη.

Και για αυτά όλα που για μένα έχουν γίνει,
δεν έχω φόβο τώρα πια και δεν με νοιάζει,
έχω ποτίσει τη ζωή μου σε καμίνι
και δεν μπορεί ποτέ κανένας να μ' αλλάζει.

Άλλη μια μέρα θα περάσει σαν τις άλλες
σαν μια ανάσα, σαν βροχή και σαν λιοπύρι,
σαν τα κεφάλια που προσμένουν τις κρεμάλες,
σαν τα σπαθιά που θα προσφέρουν χαρακίρι.

Άλλη μια μέρα θα περάσει σαν τις άλλες,
άλλη μια νύχτα σαν στενάχωρη μπαλάντα,
αξίζει μόνο η αφορμή για τις κραιπάλες,
γενέθλια νύχτα, περπατώ χρονιές σαράντα.