Σε ειδα να τρέχεις το πρωί

να φτάσεις στην δουλειά σου

να χει να φάει το ψωμί

η οικογένεια σου

 

Σε είδα με πίκρα να κοιτάς

τον κάθε πονεμένο

να δίνεις και να συμπονάς

στον κάθε κουρασμένο

 

Να στέκεσαι σε μιά γωνιά

να πλέκεις την ελπίδα

και να φωνάζεις με τιμή

πως είσαι Ελληνίδα!

 

Δεν καρτεράς φρονήματα

δεν θέλεις τα φιασίδια

ταμπέλα σου είναι ο πόνος σου

και ο ύπνος σε στασίδια

 

Θρόνος να είναι τα καθίσματα

όταν θα ξαποστένεις

και της αλήθειας τον ορό

να ζεις όπου πηγαίνεις

 

Σαν αλυσίδα στο λαιμό

να κρέμεται η χαρά σου

και να χεις πάντα συντροφιά

την όμορφη καρδιά σου

 

Να ζεις σαν Ελληνας ωρε 

είναι μεγάλο πράμα

να έχεις μέσα σου ψυχή

που την σκορπάς με προσοχή

στην ξέφραγη αλάνα

 

 

 

El.Hal