Δεν έχει άλλο συναίσθημα κανένα πια να νοιώσω.
Όλα κορέστηκαν μέσα μου.
Τι έχω να ζήσω ; Τι άλλο να χάσω ;
Μόνο να κλάψω πια μπορώ, με μάτια άχρωμα.
Όμως δεν αρκεί ...
Ακόμα κι αν χυθώ ολόκληρος στα δάκρυα.
Ακόμα κι αν δακρύσω το τελευταίο κύτταρο, δε φτάνει !
Το κορμί άνοιξη, μα η ψυχή παγετός στην καρδιά και θα την σπάσει.
Όπως σπάει ο ουρανός, δημιουργώντας διεξόδους για ληγμένα σώματα.
Ίχνος δεν έχει μείνει εδώ. Τα ξέπλυνε όλα η βροχή.
Νοιώθω και πάλι μικρός ... αδύναμος, σα βρέφος.
Εύθραυστος ... να μην μπορώ ν’ αγγίξω τίποτα.
Ακόμα κι η πίστη η ίδια με πρόδωσε ... κρύφτηκε !
Ανήθικος στέκομαι, λοιπόν κι ανευλαβής
μπροστά στις σκέψεις μου χωρίς ενδοιασμούς
ανάμεσα στο πλήθος των κενόσοφων...
Να σχεδιάζω την ταφή νεκρών συναισθημάτων.
Δεν έχει ζωή εδώ για μένα !
Ετικέτες;
''μοναξιά αέναη σ' ανέσπερο σκοτάδι''
... σα να γνωριζόμαστε από κάπου εμείς οι δυο! ;)
81 μέλη
25 μέλη
20 μέλη
Δημιουργήθηκε από τον/την amilla 6 Ιουλ 2010 at 0:27. Τελευταία ενημέρωση: Λάμπρος Νοέ 9, 2010.
Δημιουργήθηκε από τον/την Λάμπρος 23 Δεκ 2010 at 11:51. Τελευταία ενημέρωση: Λάμπρος Δεκ 23, 2010.
Δημιουργήθηκε από τον/την Λάμπρος 18 Ιουν 2010 at 17:03. Τελευταία ενημέρωση: Λάμπρος Νοέ 9, 2010.
© 2012 Created by amilla.