Καραδοκούσες, βουτηγμένος στην οργή,

νύχτες, στη βάρβαρη πηγή  να εκτελέσεις

Σου ‘λεγα: «Ξέχνα τες , η εκδίκηση αργεί,

πάρε με αν θες, στην αγκαλιά σου να με αλέσεις»

Απ’ του Σεπτέμβρη τις σκιές, μάζευα φως

του Φθινοπώρου να γευτώ την αμαρτία,

να σε χορτάσω, ήταν πόθος μου κρυφός,

και τα κορμιά μας να βρεθούν σε απαρτία

 

Έφτασε Άνοιξη, κι ακόμα καρτερώ

αυτό το Γόρδιο Δεσμό καημού , να λύσω.

Αν έτσι πάμε, εγώ ποτέ δεν θα χαρώ

στην αγκαλιά σου σαν τρελή να σπαρταρίσω!!!

Καραδοκούσες με το μένος σου βαθύ

έψαχνες νύχτες, σε σφαγές να σπαρταρίσουν..

Ίσως μια νύχτα, φως μου είχες προδοθεί,

γι’ αυτό κι εχθρός της κάθε νύχτας, πάντα ήσουν!!!!

                  15.06.2011