...στις λεωφόρους περπατά σα μαγεμένη

στην άσφαλτο δεν μοιάζει να πατά

"βαλμένη ανάρμοστα στην πλάση σα ριγμένη"

με στάχτες στα λυτά της τα μαλλιά.

.....

Αυτός προβάλλει με σφιγμένα χείλη

στις λάμψεις που φωτίζουν τα στενά

να περιφέρει του Δεκέμβρη το καντήλι

προσκύνημα σε άγρια γειτονιά

.....

Αυτή τη νύχτα των λυγμών

για όσα μας βρήκαν άδικα

ποιος έβαλε στη διαπασών

παλιά ροκάδικα;

Βγαίνουν στους δρόμους τα παιδιά

να κοινωνήσουν θαύματα

κι εσύ είκοσι χρονών ξανά

να στήνεις οδοφράγματα

....

Παραδομένοι στο παιχνίδι μέχρι τέλους

ξεθάβουν όσες μάθανε γητειές

στα ίδια θρανία μ' έκπτωτους αγγέλους

δοσμένους σ' έρωτες εκδικητές

.....

Για ν' αλλαχτεί του κόσμου το γραμμένο

αυτοί που ζήσαν χρόνια σιωπηλά

αφήνουν πίσω τους το μήλο δαγκωμένο

και βάζουν στον Παράδεισο φωτιά...