ο καλύτερος τρόπος να σ’ εξοντώσω
είναι να σου δανείσω αφειδώς ψυχή
και να σε αφήσω έπειτα για αρκετό καιρό
μες στην πλαστήν ευημερία να ζεις των αισθημάτων
μες στην ακμή να αφήνεσαι των αισθήσεων
δίχως υπαινιγμό κανένα, για μέρες δυσκολότερες
δίχως νύξη καμιά για ένδεια και για ανέχεια

κι ύστερα, αφού αρκετά χαρείς και συνηθίσεις
ποτέ να μην σ’ αφήσω να ξεχάσεις
πόσα μου οφείλεις περισσότερα
-γιατί τοκίζονται κι ανατοκίζονται , ξέρεις με τον καιρό τα αισθήματα-
να σου θυμίζω συνεχώς πόσο εξαρτάται από μένα
το σώμα σου απ’ άκρη σ’ άκρη κι η ψυχή σου...

γιατί βλέπεις κι οι σχέσεις οι ανθρώπινες
βρέθηκαν να υποκύπτουν
στους όρους και την φρασεολογία της αγοράς.
δεν έτυχε ποτέ ν’ ακούσεις να μιλούν
για την χρεοκοπία των αισθημάτων;