Σχόλιο

Σχόλιο από τον/την mantinada (Κυβερνητάκη Μαρία) στις 20 Απρίλιος 2011 στις 15:44

Να είσαι καλά Νεφέλη μου,

ελπίζω κάποια στιγμή να αποκτήσει μουσική το "Διαζύγιό" μου για να το χαρούμε ακόμα περισσότερο!!

Καλή Ανάσταση να έχουμε!!

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 20 Απρίλιος 2011 στις 10:50

Σας  ευχαριστώ,  μου  εδωσαν  χαρά ,  κουραγιο,  με  εμψύχωσαν τα  στιχάκια  σας.

Υπεροχο το διαζύγιό  σου Μαντινάδα μου  και το σχόλιο -ποιήμα- του Λάμπρου!!

και ο  φαεθωΝ,  πιστεύω οτι  ενιωσε όπως εμένα.   ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!!!!!!!!!!

Την   Καλημέρα μου ,Καλό Πάσχα, και Καλή Ανάσταση!!!

Σχόλιο από τον/την mantinada (Κυβερνητάκη Μαρία) στις 4 Μάιος 2010 στις 19:56

Το σχόλιό σου με έχει αφήσει άφωνη Λάμπρο...
Σ' ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου!!!
Να είσαι καλά!

Σχόλιο από τον/την Μαγκλάρας Λάμπρος στις 4 Μάιος 2010 στις 19:39

Με εντυπωσίασες.
Μόνος και έρημος αναρχικός από φύση και συνείδηση, εξακολουθώ να αγαπώ τους ανθρώπους καθώς τους βρίσκω να αγκομαχάνε στην ανηφόρα. Μερικοί τυχεροί σαν εμένα, στην όσασή τους, σκαλίζουν τις λέξεις, τις έννοιές τους και τις χορδές της κιθάρας τους...
Ο κόσμος δεν είναι θαυμάσιος μόνο στα οράματα, αλλά ένα πραγματικό θαύμα που το βλέπεις στα πέταλα των λουλουδιών, στα φτερά των πουλιών και στα παιδικά γέλια, δίπλα στον θάνατο από πείνα.
Θέλω να μειώσω το θυμό σου γιατί δεν θέλω να μου μοιάσεις καθώς:

Σκέπτομαι:

Το δίκιο μόνο όσοι τραβάνε σπαθί το παίρνουνε
και μεις δεν έχουμε ένα σπαθάκι, έστω και ξύλινο,
δικαιοσύνη, διαολοσκόρπισμα και βολοδέρνουμε,
το λίγο θάρρος που μας απόμεινε και κείνο, πήλινο.

Και αν ο νόμος απλώνει χέρι ως τα οράματα,
είναι που λένε, αλλού τα όνειρα κι` αλλού τα θαύματα
και αν ο νόμος αντί για τάξη φέρνει τη σήψη,
ο εφιάλτης που ζούμε όλοι, δεν έχει λήξη.

Ο χαμαιλέων της εξουσίας αλλάζει χρώματα
και μεις ανάλυση στο καφενείο για την εξέλιξη,
μ` έχουν μπερδέψει με τα επίθετα και τα ονόματα,
με τις υφέσεις, την στασιμότητα και την ανέλιξη.

Και αισθάνομαι:

Αυτός ο κόσμος που δε λέει να μερέψει,
αυτός οι κόσμος που μουγκρίζει απ` τις πληγές,
όπως ο μάγος στη σκηνή μ` έχει μαγέψει,
που βγάζει φλόγες απ` το στόμα και φωτιές.

Αυτόν τον κόσμο, κατηφόρα να κυλήσω,
αυτόν τον κόσμο που αλλάζει σαν καιρός,
τρόπο δεν έχω αδερφέ να τον μισήσω
κι` ας με περνάει δια σιδήρου και πυρός.

Αυτόν τον κόσμο δεν χορταίνω να τον ζω,
ας ανεβαίνω στο βουνό απ` το γκρεμό,
αυτόν τον κόσμο που διαβαίνει το ποτάμι,
πότε ανάβοντας κεριά, πότε λιβάνι.

Λάμπρος Μαγκλάρας

Σχόλιο από τον/την mantinada (Κυβερνητάκη Μαρία) στις 9 Απρίλιος 2010 στις 23:09

Να 'σαι καλά Φαέθοντα
για το σχολιασμό σου,
ευχή μου ένα "διαζύγιο"
και για λογαριασμό σου!!!

Φιλιά!!!

Σχόλιο από τον/την ΦαεθωΝ στις 8 Απρίλιος 2010 στις 23:48

Εεε... Μπράβο...! Τώρα που φτάνω και εγώ τα άτιμα τριάντα/ Τούτο 'δώ το στιχαριό/ με άφησε μ.....α