Έπεσε κι απόψε η σκοτεινιά...
Όνειρα τώρα να κάνω μπορώ...
Ένα βλέμμα...
Έν' άγγιγμα...
Μια ανάσα...
Χρόνια μοναξιάς εκείνα που βάδισα...
Στάλες χειμώνα κυλούν στα μάτια μου...
Άνεμος ψυχρός ο χρόνος...
Φυσάει...
Κι είν' η πνοή σου που σαρώνει τη σκέψη μου...
Δεν ωφελεί ποιος είσαι να ψάξω...
Ανώφελο να δοκιμάσεις να με μάθεις...
Στης ψυχής μου τις χορδές θα συνθέσεις απόψε...
Μελωδία ερωτική....
Τίποτ' άλλο ν' ανακαλύψεις δε θα μείνει...
Και τώρα την ανάσα σου να νιώσω θέλω...
Να ξεσηκώνει τις αισθήσεις μου...
Ένα φιλί σου να σημαδέψει το κορμί μου...
Κι ένα σου βλέμμα...
Την ερημιά μου να φωτίσει...
Τ' όνομά σου να μου πεις δε θέλω ...
Καιρό πολύ νιώθω να σε ξέρω...
Σε πρωταντίκρυσα σ' ένα καθρέπτη...
Γεννήθηκες όταν γεννήθηκα...
Θα ζεις όσο αντέχω να ελπίζω...
Αίμα μου είσαι...
Καυτό στις φλέβες μου που ρέει...
Οξυγόνο...
Ζωή απλόχερα που μου χαρίζει...
Εσύ είσαι, μάθε το...
Ψυχή μου...
Ετικέτες;
Πολύ την αγάπησα αυτήν την ψυχή!
Είσαι εσύ , μάθε το ...
Θα συμφωνήσω με τον Κωνσταντίνο μικρή!!!!!!! Εσύ είσα μάθε το!!!!
Και εσύ και εμείς!!!!:))
Σκέτο οξυγόνο αυτό που έγραψες Μαράκι μου, και αυτή την εποχή ξέρεις πόσο ανάγκη έχω και εγώ να αναπνεύσω...σε ευχαριστώ που μοιράστηκες το οξυγόνο σου......ειδικά επειδή ξέρω πόσο πολύτιμο είναι και για σένα αυτή τη περίοδο!!!
Σε φιλώ!!!!
Θα ζεις οσο αντέχω να ελπίζω
Ψυχή μου...
Καλημέρα Μαρία μου και σε ευχαριστώ, σέυχαριστώ πολύ!
Διαφήμιση
73 μέλη
22 μέλη
16 μέλη
Φόρτωση τροφοδοσίας
© 2011 Δημιουργήθηκε από τον/την amilla