Ήταν φαίνεται μοιραίο
Τ(ο) όνειρο το πιο ωραίο
Να ‘σαι εσύ αυτό
Κι η στιγμή αυτή που σ’ είδα
Στο σκοτάδι ηλιαχτίδα
Που τη νοσταλγώ
Μια παράξενη μαγεία
Παραμύθι για βιβλία
Μες στα μάτια σου
Κι αν για μια στιγμή τα κλείσεις
Κι έξω μόνη μου μ’ αφήσεις
Νιώθω θα χαθώ
Παγών(ει) η νύχτα κι είμ(αι) εδώ
Στης λήθης το φρικτό χορό
Πώς να λησμονήσω, πώς,
Χτυπά η καρδιά κι εσύ θεός...
Το φιλί σου φαντασία
Της ζωής μου η ουσία
Που δεν πρόφτασα
Κι αν ζητάω να γυρίσεις
Λες πως φταίνε οι αναμνήσεις
Μα σ’ αγάπησα
Παγών(ει) η νύχτα κι είμ(αι) εδώ
Στης λήθης το φρικτό χορό
Πώς να λησμονήσω, πώς,
Χτυπά η καρδιά κι εσύ θεός...
Ετικέτες: mantinada
Μαρία
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ!!!!!!!!
Ήταν φαίνεται μοιραίο, τ’ όνειρο το πιο ωραίο, να ‘σαι εσύ αυτό....
κάτι να εντυπωσιάσει, στην ψυχή μου να πλαγιάσει, σα γλυκό "κρυφτό" !
Μαράκι χτυπήσαμε λαμαρίνα η απλά μας βγήκε η έμπνευση ?
Σε παρακαλώ κάθε λεπτό για εσένα είναι υποχρέωση μου !!
Ευχαρίστηση είναι το να σε ξέρω !!! :)
Δεν το γλιτώνεις αγαπητή μου.... ;))
Διαφήμιση
73 μέλη
22 μέλη
16 μέλη
Ο Κώστας Ευριπιώτης για τα σίριαλ από το εξωτερικό
Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον
«Mορφές έκφρασης»
«Δούλες» του Ζαν Ζενέ
Ο Αριστοφάνης σαν.. Παραμύθι... Εκκλησιάζουσες
Anathema
7ο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Κυκλάδων στη Σύρο
Αναδρομικό αφιέρωμα για τον Μ. Κακογιάννη
Γύρω από την jazz και τον Coleman
Δείτε το trailer του Dark night rises
© 2011 Δημιουργήθηκε από τον/την amilla