Άνοιξη θολή
Άδεια καλοκαίρια
Σε κέρασαν χολή
Σου κάρφωσαν τα χέρια.

Όπως τον Χριστό
“τρις” σ’ απαρνηθήκαν
Ζήτησες νερό
Και στο αρνηθήκαν.

Σ’ άπλωσε το χέρι
Μεσ’ στη καταιγίδα
Μη γενείς αστέρι
Μια φωτοβολίδα.

Κρύα η βραδιά
Άνοστα τ’ αστεία
Με μια συντροφιά
Πλήξη και ανία.

Κι όμως η χαρά
Πέρασε μπροστά σου
Σ’ είπε “έχε ’γεια”
Μα δεν είπες στάσου.

Χείλη σαν φωτιά
Μάτια ηλιαχτίδες
Τόση ομορφιά
Κι όμως δεν την είδες